Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

The Ocean Swallows Dagoba


       Lazing On A Sunday Afternoon λέει το τραγούδι των Queen. Έτσι και εγώ μετά το καθιερωμένο μεσημεριανό καφεδάκι ήρθε η ώρα να χαζέψω (κλασσικά) στο Facebook. Πάνω σε μια ακόμα συζήτηση με τον G.R.A.F.I.A.S. η κουβέντα πήγε (από μόνη της;) στις φετινές κυκλοφορίες. Του είπα ότι άκουσα το καινούργιο δίσκο των Dagoba και τον βρήκα cute. Αμέσως με ρωτάει τι εννοώ με τον όρο cute και ποιος δίσκος είναι καλύτερος από τον φετινό των Γάλλων. Μπορούσα να τον φανταστώ να κοκκινίζει και να βγαίνουν καπνοί από τα αυτιά του σαν εκείνη τη παλιά διαφήμιση. Του λέω ότι το  Pelagial των The Ocean είναι γίγαντας μπροστά στο Post Mortem Nihil Est. Δεν χρειάστηκε κάτι παραπάνω για να ανάψει το φυτίλι της διαμάχης. Μου απάντησε με ένα μεγαλοπρεπές ΔΙΑΦΩΝΩ και εγώ διατυμπάνισα το ότι είμαι έτοιμος να υπερασπιστώ τους Γερμανούς μέχρι τέλους. Το ραντεβού για να λυθούν οι διαφορές δόθηκε αλά Wild West . Τα επιχειρήματα βγαίνουν σαν τα μαχαίρια και οι αναγνώστες κρατάνε την ανάσα τους από την αγωνία. Here we go...
     

      Ανέκαθεν είχα μια (πες την παιδική) θεωρία σχετικά με κάποια τραγούδια των Metallica. Για παράδειγμα στο Ride The Lightning ακριβώς στο σημείο που "σκάνε" οι κεραυνοί από πίσω σαν εφέ, τα drums με την κιθάρα προσπαθούν να δημιουργήσουν τον ανάλογο ήχο. Στο One υπάρχει το κλασσικό σημείο στην μέση του τραγουδιού. Το κοφτό riff με το γύρισμα στο ταμπούρο προσπαθεί να αναπαράγει ήχο αυτόματου όπλου (κάτι το οποίο ταιριάζει με την πολεμική θεματολογία των στίχων). Οι "Tallica αλλά και άλλα συγκροτήματα ανέκαθεν προσπαθούσαν να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα η οποία εξυπηρετεί στο να βάλει τον ακροατή "μέσα" στη σύνθεση. Και θα συνεχίσουν να το κάνουν για πάντα. Άλλοι πετυχημένα και άλλοι εντελώς αποτυχημένα. Είτε πρόκειται για κάποιο κοινωνικοπολιτικό concepr είτε πρόκειται για μια ιστορία που λαμβάνει χώρα σε ένα σκοτεινό δρομάκι ανάμεσα σε 2 συμμορίες.
      Οι The Ocean φέτος καταφέρνουν να πραγματοποιήσουν αυτό τον άθλο (διότι περί άθλου πρόκειται) και να πάνε και ένα βήμα παραπάνω. Έχω την εντύπωση ότι το Pelagial ίσως είναι ο καλύτερος δίσκος της καριέρας τους. Για διαφορετικούς λόγους. 1) Άψογο το αλληγορικό τους concept. Ξεκίνημα από τον αφρό της θάλασσας με ήρεμες μελωδίες. Όσο περισσότερο βυθιζόμαστε προς την άβυσσο, τόσο πιο βαρύ γίνεται το soundtrack. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με την πίεση του νερού. Έτσι κι αλλιώς το άγνωστο προς το οποίο κατευθυνόμαστε, οφείλει να έχει μια άγρια και ταυτόχρονα τρομακτική ομορφιά. 2) Από άποψη songwriting οι Γερμανοί έχουν ανέβει κατακόρυφα επίπεδο. Μετά την σχετικά χλιαρή δυάδα των Heliocentric/Anthropocentric, o Robin Staps συνειδητοποίησε ποιος είναι ο πραγματικός του στόχος. Το να κρατήσει τον χαρακτήρα των The Ocean αλλά ταυτόχρονα να ηχεί πιο ώριμος. Χρησιμοποιώντας την ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ φωνή του Loic Rossetti (εδικά στα "καθαρά" φωνητικά), και μπλέκοντας με πανέξυπνο τρόπο την μελωδία με την τραχύτητα, αφήνει τη μουσική να ρέει σαν το νερό. Κάποιες φορές τρέχοντας πιο γρήγορα, άλλες χαιδεύοντας τα αυτιά και άλλοτε σαν πραγματική πλημμύρα. Το ζητούμενο είναι ότι στο τέλος το ύδωρ θα βρει την θέση του στα πνευμόνια σου έτσι όπως και η μουσική θα εγκατασταθεί στο μυαλό σου. 3) Η μπάντα καταρρίπτει ταμπέλες διαλέγοντας τον πιο "ανοιχτό" όρο του progressive. Δεν παίζει την ίδια μουσική που είχε επιλέξει και είχε γίνει γνωστή εξαιτίας της στο παρελθόν. Αυτό άλλωστε είναι και το ζητούμενο από μια καλλιτεχνική οντότητα. Η εξέλιξη και ο δρόμος προς τα μπροστά.
       Αν είσαι fan του προοδευτικού ήχου, φέτος έχεις βρει τον δίσκο σου. Τραγούδια που θα τα θυμάσαι και θα τα σιγοτραγουδάς, σημεία που το κεφάλι σου θα ξεβιδωθεί από το headbanging και η δίψα να ακούσει αυτό το υλικό live. Κυρίως όμως το Pelagial μπορείς να το ακούσεις παντού. Στο αμάξι ενώ οδηγάς, στο σπίτι με τα ακουστικά με κλειστά τα μάτια ή αν ψάχνεις κάτι πιο ταιριαστό, στην παραλία.Βάλε την instrumental έκδοση του δίσκου (ω ναι λειτουργεί και έτσι) και άσε το κύμα να σκάει στα πόδια σου. Έτσι κι αλλιώς το καλοκαίρι έχει έρθει. Τι πιο ταιριαστό; Ίσως το επόμενο πείραμα να είναι η ακρόαση του Blood Mountain ενώ θα κάνεις ορειβασία κ.ο.κ. Τώρα αν θέλετε να δείτε την άλλη πλευρά του νομίσματος για τους κουλτουριάρηδες Γάλλους,ορίστε: http://jonkaps.blogspot.gr/2013/06/dagoba-rules-oceans.html
   
   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου